Het is alweer 4 jaar geleden dat ik de overstap maakte van de snelle, financiële sector naar de wondere wereld van de zorg. Maar, man o man.… wat had ik graag jaren eerder geweten dat het vak Mantelzorgmakelaar bestaat. Want wat is er mooier dan van je klanten te horen dat jij hun leven lichter maakt. En dat terwijl je de dingen doet waar jezelf blij van wordt.
De Japanners hebben hier een prachtig woord voor: Ikigai
Ikigai is een concept dat draait om het hebben (of vinden) van je eigen doel in het leven, de reden waarom je uit je bed komt. Je “ikigai” is het punt waar een aantal aspecten uit het leven samenkomen, namelijk datgene waar je van houdt, wat je goed kan, wat de wereld nodig heeft en waar je voor betaald wordt.
Als mantelzorgmakelaar stap ik geregeld in situaties waar de mantelzorger aan het eind van zijn latijn is. De zorgtaken beginnen vaak bescheiden maar kunnen uitgroeien tot 24/7 in de overlevingsstand staan. Aan de mantelzorgmakelaar de schone taak om te zorgen voor balans in het leven van de mantelzorger.
Op dit moment ondersteun ik veel mantelzorgers met een partner of ouder met dementie. Waar deze mantelzorgers tegenaan lopen maak ik van heel dichtbij mee. Met een moeder met Alzheimer zie ik wat het met mijn vader doet. Continu wordt er een beroep op zijn veerkracht en flexibiliteit gedaan. Tien keer binnen 5 minuten moeten uitleggen wat we vandaag eten en welke dag het is - en dat meerdere keren per dag - slurpt soms alle energie uit een mens. Vooral als je zelf ook tachtig-plus bent en de nodige gebreken hebt. Maar na een samenzijn van meerdere decennia geef je elkaar niet zo maar op. Mensen willen graag zo lang mogelijk samen in hun eigen huis blijven, ondanks dat de mantelzorger er soms helemaal aan onderdoor gaat. En als het dan echt niet langer gaat, wordt steeds vaker de mantelzorgmakelaar ingevlogen.
Wanneer ik een mantelzorger vraag wat hij/zij nodig heeft dan is het vooral rust. Even niet elke dag steeds weer die repeterende vragen hoeven te beantwoorden. Of iemand die angstig is, omdat men langzaam de grip op het leven kwijt raakt, telkens weer te moeten geruststellen. Kortom, even tijd voor zichzelf.
Gelukkig is er in Nederland een heel scala aan mogelijkheden om de mantelzorger te ontlasten. Als mantelzorgmakelaar ken ik de weg in het zorglandschap als in mijn broekzak en kan snel hulp regelen. Het mes snijdt dan aan twee kanten: de mantelzorger ervaart instant rust en ik kan al mijn talenten leven. Want zeg nou zelf, wat is er mooier dan te kunnen bijdragen aan een fijner leven van je medemens.
Wanneer de mantelzorger vervolgens met betraande ogen tegenover me zit en zegt ontroerd te zijn omdat er iemand is die voor haar zorgt, dan kun je wel stellen dat ik mijn ikigai gevonden heb.
Yvonne de Haan-Vermetten